In Frankrijk zijn veel plaatsen en kastelen met de naam ‘Lagarde’. Het gaat dan vaak om vestigingen voor de adel of uitkijkposten van het leger.    (La garde = De bewaker).

HEB JE INTERESSE OM EIGENAAR TE WORDEN VAN ONDERSTAANDE RUÏNE, SLA DAN JE SLAG ! 

Château La Garde (1)

Wie vanuit Mirepoix in de Languedoc over de D625 in zuidelijke richting naar de Spaanse grens rijdt, bereikt via de D7 ook een dorpje Lagarde. 

Eén belangrijke bezienswaardigheid in dit plaatsje is de enorme burchtruïne, die er bovenuit torent. Tot voor enkele jaren was het nog in privé-bezit en dus niet toegankelijk voor het publiek. Een gemotiveerde ploeg vrijwilligers heeft daarna hard gewerkt aan de opruiming en de restauratie van deze indrukwekkende plaats.

De eerste melding van deze plaats dateert uit 929, Een document beschrijft de landerijen van de eerste abdij van Camon. Lagarde bestaat dan alleen nog maar uit een vierkante donjon, met aan de noordkant een uitspringend rond torentje. Dit werd gebouwd tussen 1063 en 1065 door Ramire I van Navarra, koning van Aragon.

Lagarde was, zeker tijdens de 13de eeuw, een belangrijke burcht. Het was de verblijfplaats van de machtige familie Lévis, nakomelingen van Guy de Lévis, de persoonlijke vriend en strijdmakker van kruisridder Simon de Montfort. Het is een van de weinige families die zich in haar nieuw veroverde gebieden heeft kunnen handhaven. Ook nu nog is de familie in de streek vertegenwoordigd maar sinds de Franse Revolutie en de verwoesting van Lagarde zijn ze verhuisd naar het comfortabeler en gemakkelijker te onderhouden kasteel van Léran.

Het kasteel

Lagarde ligt in departement Ariège, regio Midi-Pyrénées aan een wandelroute die van de Vogezen naar Tarifa (Andalusië) loopt. (de ‘Grande Randonnée’)

Tussen 1176 en 1180 wordt het kasteel verder uitgebouwd tot een indrukwekkend vesting met vier vierkante torens met leien daken om de vallei van de Hers te bewaken. Toen een zeer belangrijke handels- en verbindingsroute. Alfons II, de zoon van Raymond Bérenger II van Provence en van Pétronille van Aragon gaf opdracht voor deze uitbouw tot kasteel. Hij wordt in 1164 koning van Aragon na het overlijden van zijn moeder en erft in 1166 van zijn vader de graafschappen Barcelona en Provence. Vier jaar later zou hij er nog het hertogdom Roussillon aan toevoegen. De graaf van Foix, die hem erkent als opperleenheer, wordt zijn vazal. Door een pact, ondertekend in Tortosa op 4 januari 1197, wordt het domein overgedragen aan Willem van Lordat.

Pétronille van Aragon kwam op een nogal ongewone wijze op de troon. Haar vader Ramiro was voorheen bisschop van Barbastro-Roda tot zijn broer Alfons I van Aragón in 1134 stierf aan verwondingen opgelopen in een veldslag. Ramiro, die tot priester was gewijd, kreeg hierop pauselijke dispensatie om voor de voortzetting van de dynastie en de troonopvolging te zorgen. Hierdoor werd hij bekend als de koning-monnik. Hij huwde met Agnes, dochter van Willem IX van Aquitanië en Gascogne om zo voor een troonopvolger te zorgen. Toen zijn dochter amper twee jaar oud was beloofden aan Ramón Berenguer IV, graaf van Barcelona. Meteen hierna deed Ramiro troonsafstand ten voordele van zijn dochter om zich terug te trekken in een klooster.

Overdracht

Het is Simon de Montfort die in 1212 het “dorp” Lagarde en zijn kasteel schenkt aan Guy I de Lévis, maarschalk van zijn troepen. In 1224 trekken de legers van de jonge Amaury de Montfort zich terug. Guy I de Lévis verliest zijn Franse bezittingen in het zuiden. Hij krijgt ze echter in 1229 definitief terug bij het verdrag van Parijs. Voortaan als rechtstreeks vazal van de Franse koning. Hij neemt vanaf dan officieel de naam Guy de Lévis Mirepoix aan. Een naam die de familie vandaag nog altijd draagt.

De geschiedenis

Na de rumoerige periode van de kruistochten tegen de Albigenzen komt Lagarde dus in handen van de Franse familie Lévis. François I de Lévis Lagarde laat belangrijke verbouwingen aan het kasteel uitvoeren tussen 1320 en 1330. Hij vestigt er zich met zijn echtgenote Elix de Lautrec tot aan zijn overlijden in 1336.

Éen van de latere erfgenamen is François II de Lévis Lagarde, baron van Lagarde en Montségur. Hij is één van de velen in de familie die zich zullen laten begraven in het habijt van de Franciscanen.

Na hem is het Pierre de Lévis, zijn oudste zoon, die de baronie erft maar hij overlijdt heel jong zonder nakomelingen. Zijn oudste zuster Elips neemt Lagarde dan in bezit.

Hectische periode

Erfenisperikelen tussen de tak van Mirepoix en die van Lagarde Montségur zullen jaren aanslepen. Om de tweedracht te sussen verleent de paus Urbanus V dispensatie, waardoor Elips op 31 januari 1363 kan huwen met Roger Bernard I de Lévis Mirepoix. Lagarde keert daarmee voor eens en voor altijd naar de oudste tak van de familie terug.

Roger Bernard kent een zeer bewogen leven, hij zal de inwoners van Mirepoix tegen zijn vader, Jean II, opzetten. Op dat ogenblik is Frankrijk volop verwikkeld in de Honderdjarige Oorlog. Er heerst een burgeroorlog tussen de huizen van Foix en Armagnac. Jean II kiest de zijde van de graaf van Foix terwijl zijn zoon voor het kamp van Armagnac kiest. Roger Bernard slaagt er niet in Mirepoix afdoende te verdedigen. De stad wordt meermaals geplunderd en de inwoners geterroriseerd.

Uiteindelijk ziet de koning van Frankrijk, Charles VI, zich genoodzaakt tussen te komen in het conflict waarbij zelfs Elips zich tegen haar echtgenoot Roger Bernard keert. Hij overlijdt in 1395.

Vanaf dan, en dat voor een periode van 500 jaar, doet Lagarde dienst als oefenkamp voor de ridders van koningen en de pausen, onder de hoede van de ridders van Lagarde. Tijdens de Franse Revolutie wordt het kasteel uiteindelijk verlaten, geplunderd en verwoest.

Restauratie

In 2001 werd de indrukwekkende plaats, die er zeer slecht aan toe was, ‘herontdekt’ door Patrice Le Breton, een restaurateur van historische monumenten die in het verleden zijn sporen al verdiend had met zijn werk aan de abdij van Le Thoronet, de arena van Fréjus, de kathedraal Ste Réparate in Nice en tientallen andere projecten. Hij ziet in Lagarde de kroon op zijn professionele carrière en vat het plan op er een educatief project voor jongeren van te maken.

Hij richt een vereniging op (Les amis du château de Lagarde) die de zaak moet coördineren. In eerste instantie moet er puin geruimd worden. De site dient te worden beveiligd om verder verval te voorkomen. Samen met vrijwilligers uit de hele wereld start hij met de opruimings- en restauratiewerken. Maar het pad gaat niet altijd over rozen. Niet iedereen ziet het project zitten, er dreigt een openbare verkoop van de site en de rechtbank moet enkele keren tussenbeide komen. In 2010 worden de problemen met de eigenaar en het gemeentebestuur zo groot dat Patrice Lebreton het project verlaat. De site wordt opnieuw aan zijn lot wordt overgelaten.

Begin 2013 komt Lagarde in handen van een landbouwersfamilie die, in samenwerking met het gemeentebestuur, de organisatie Pays des Pyrénées Cathares en de steun van o.m. Fabrice Chambon, gids van Montségur, de plek opnieuw openstelt voor het publiek.

De nieuwe eigenaar werkt nog volop aan de noodzakelijke toeristische infrastructuur. Er is inmiddels gezorgd voor sanitair en een gebouw waar lezingen en projecties kunnen plaatsvinden. Er zijn ook plannen voor een onthaalpaviljoen met infobalie en een winkel, waar o.m. boeken en streekproducten verkocht worden.

BRON: http://www.katharen.be/Archeologie/Ariege-Lagarde.html

Château La Garde (2)

Château La Garde (3)

Notre-Dame de la Garde (letterlijk: Onze Lieve Vrouw van de Garde), bij de plaatselijke bevolking bekend als la Bonne Mère (Frans voor ‘de goede moeder’), is een katholieke basiliek in Marseille en het bekendste symbool van de stad . Het is de plek van een populaire bedevaartstocht op Hemelvaartsdag en de meest bezochte plek in Marseille.

Het werd gebouwd op de fundamenten van een oud fort op het hoogste natuurlijke punt van Marseille, een kalkstenen rots van 149 meter aan de zuidkant van de oude haven van Marseille .

In 1214 werd maître (meester) Pierre, een priester uit Marseille, geïnspireerd om een ​​kapel gewijd aan de Maagd Maria te bouwen op een heuvel die bekend staat als La Garde, die toebehoorde aan de abdij van Saint-Victor . De abt gaf hem toestemming om wijnstokken te planten, een tuin aan te leggen en een kapel te bouwen.  De kapel, die vier jaar later voltooid werd, verschijnt in een pauselijke bul van 18 juni 1218 van paus Honorius III, waarin de bezittingen van de abdij worden opgesomd. Nadat maître Pierre in 1256 stierf, werd de Notre-Dame de la Garde een priorij . De prior van het heiligdom was ook een van de vier claustrale priors van Sint-Victor.

De rots waarop de basiliek zou worden gebouwd, is een Urgonische kalkstenen piek die dateert uit het Barremien en oploopt tot een hoogte van 162 meter. [2] Vanwege de hoogte en de nabijheid van de kust werd de heuvel een belangrijk bolwerk en uitkijkpunt, maar ook een oriëntatiepunt voor zeilen. In 1302 gaf Karel II van Anjou een van zijn ministers opdracht om bakens te plaatsen langs de Middellandse Zeekust van de Provence. Een van deze bakenlocaties was de heuvel Notre-Dame de la Garde. 

BRON: WIKIPEDIA

About Author